Hallo, Ik geloof in sprookjes maar ben
nu toch wel beetje verdrietig en ik hoop nog steeds van harte dat mijn sprookje
mooi eindigt.
Ik heb de naam Beau gekregen. Ik ben samen met
mijn 2 zussen, Chicka en Hope en 2 broers, Lucky en Buddy op 6 december 2023
naar Nederland gekomen. Dat was een grote reis en ondertussen is er veel
gebeurd. Ik werd geadopteerd in een jong en lief gezin, ik kon het prima vinden
met iedereen en ook met de trainingen ging het prima met mij en andere honden.
Dat klinkt goed zou je denken, maar mijn kleine baasje vond mij niet zo lief en
bleef mij steeds maar knijpen en aan mij trekken. Mijn baasjes vonden dat
helemaal niet leuk voor mij en om te voorkomen dat ik boos werd hebben zij
besloten om mij terug te brengen naar de opvang in Nederland. Mijn broertje is
geadopteerd en beleeft mooie avonturen met hun baasjes, mijn zusje Hope is
opgehaald en geniet van haar eigen warme mandje en straks in april wordt mijn
zus Chicka opgehaald om haar mooie leven te starten. Het kan toch niet zo zijn
dat ik hier alleen achterblijf.
We hebben al zoveel geluk gehad. Ik geloof nog
steeds in het sprookje van de geredde puppy's die een heel mooi leven krijgen.
Om eerlijk te zijn weet ik nog niet hoe maar ik weet zeker dat we met zijn
allen op de goed weg zijn. En daarbij het sprookje is nog niet uit, een ander
hoofdstuk is gewoon begonnen.
Het begin van het sprookje.
We werden achtergelaten in de rivier van
Germasogia in Limassol Cyprus. Wij kleine puppy's die voor onszelf moesten
zorgen. Zonder eten, water en verzorging. Gelukkig kwam daar een lief meisje,
Andrea. Samen met haar vriendje zagen ze ons en namen gelijk actie. Ze belde
met de opvang van Hope for Homeless. De beheerders zijn gelijk gaan zoeken en
hebben ons gevonden en in de auto meegenomen naar de opvang. We zijn verzorgd,
schoongemaakt van teken en behandeld tegen de vlooien. Daarna kregen we kleine
brokjes, puppyvoer, dat speciaal voor ons was gekocht.
Tot nu toe is het dus best al een mooi sprookje.
We verbleven 8 maanden in de opvang met elkaar, dolle pret en met goede
verzorging. Maar dat is natuurlijk niet het juiste einde van een sprookje. Het
sprookje moet anders eindigen. En dat gebeurde.
We kregen onze inentingen, de dierenarts
onderzocht ons nog een keer en we moesten onze ren uit. We gingen met een
vrijwilligster van Hope for Homeless mee naar Nederland. Met zijn allen in het
grote vliegtuig. Dat was best eng en spannend. Aangekomen in Nederland was het
heel druk, chaotisch en koud. Al snel gingen we in een mooie auto op weg naar
ons hondenhotel. Ja ik zeg hotel want wat is het daar mooi, warm, ruim en wat
hebben we lekkere bedden. Niet normaal wat er allemaal voor ons geregeld is.
Maar ook dat is natuurlijk niet het juiste einde
van een sprookje.
Het mooiste einde moet natuurlijk nog komen. “Ik
krijg bezoek van mijn held, mijn baasje, mijn maatje, mijn liefde in mijn
leven. Die neemt mij in zijn/haar armen en laat mij niet meer los. We gaan
samen op pad om avonturen te beleven, te spelen, te knuffelen. Ik word verwend,
getraind, overladen met lekkere kluiven en eten. Ik heb een heerlijk bed om in
te slapen en we leven nog lang en gelukkig”.
Dat is een Happy end, zo eindigen sprookjes.
Houd jij ook van sprookjes die een mooi einde
hebben? Zorg jij dan dat mijn/ons sprookje zo eindigt.
Bel dan snel en maak een afspraak om mij, maar
ook mijn broers of zussen te bezoeken zodat het sprookje het juiste einde
krijgt.
